Ik bloos niet. Ik geniet. Van de openheid, de schaamteloosheid waarmee de vrouwen tussen de 10 en 100 jaar, in BLOOS, in alle eerlijkheid vertellen over de eerste keer ongesteld, verliefdheid, seks en over hun eigen lichaam. We zijn allemaal vrouw, maar we ervaren deze dingen allemaal zo verschillend.
BLOOS is een persoonlijke ervaring die begint bij binnenkomst in de stationshal. In de hal staan negen verschillende bedden. Het zijn kunstobjecten op zichzelf. Loop vooral eerst even een rondje voordat je de zwarte doos in duikt.
In de zwarte kamer in het midden van de stationshal begint een bijzondere ontspannende ervaring. Voorgelezen uit Mrs Dalloway van Virginia Woolf, wordt ik recht in de ogen aangekeken. Ongemakkelijk, maar ik wil het contact niet verbreken. Hoe vaak wordt je nog één op één voorgelezen tegenwoordig?
“Zelfs wanneer er een traan over mijn wang glijdt, blijft die glimlach”
Ik krijg een koptelefoon op en wordt naar een bed gebracht waar ik wordt ingebakerd als een kind. Een 91-jarige vrouw vertelt, zonder ongemak, over ongesteld zijn in een concentratiekamp en over verliefd worden op 68-jarige leeftijd. Geen greintje schaamte, bij het delen van deze persoonlijke verhalen. De volle 35 minuten staat er een glimlach op mijn gezicht. Zelfs wanneer er een traan over mijn wang glijdt, blijft die glimlach.
“Een gesprek over intimiteit en sensualiteit hoeft niet ongemakkelijk te zijn”
Het is een bijzondere ervaring. Muziek, poëzie, en fysieke verrassingen zorgen voor een ontspannende setting, waarin je de verhalen in alle rust in je op kan nemen. Je ogen kun je sluiten of laten dwalen over het rijkelijk versierde plafond van de stationshal.
BLOOS laat weer prachtig zien dat een gesprek over intimiteit en sensualiteit, niet ongemakkelijk hoeft te zijn. Dat we intimiteit en sensualiteit allemaal anders ervaren. Het horen van die verschillende ervaringen, maakt mij rijker als persoon.
Choose your battles