Silke van Kamp (27) is een kersverse, pas afgestudeerde regisseur. Ze volgde de opleiding aan de Toneelacademie van Maastricht en maakte de afstudeervoorstelling Chimo Zei Lila. Het verhaal gaat over Chimo, een jongen in een grauwe, grillige buitenwijk van Parijs. Hij ontmoet Lila, een vrijposte dame die voor de duvel niet bang is en Chimo in geuren en kleuren vertelt over haar seksuele fantasieën.
Hoe vind je het om nu zelf aan de slag te gaan zonder de begeleiding van de Toneelacademie?
Heerlijk! Ik dacht dat ik het zou missen en dat ik het heel spannend zou vinden om afgestudeerd te zijn, maar het is supervrij. Alles wat ik nu maak, maak ik voor mezelf zonder dat er een extra jury overheen gaat. Op school ervoer ik dat een voorstelling supergoed moest zijn, nu stap ik in een vrije vijver en weet ik dat sommige dingen goed worden en sommige dingen minder goed lukken, maar die interessant zijn als onderzoek.
Dus het is fijn om voorstellingen niet meer voor een cijfer te hoeven maken?
Ja, op school vergaderen leraren met elkaar en wordt unaniem besloten of je voorstelling wel of niet goed is. Na vier jaar studeren heb ik behoefte aan een meer divers publiek.
Chimo Zei Lila is je afstudeerstuk. Hoe ging het bewerken van de roman naar de theatervoorstelling precies in zijn werk?
Dat boek stond al een tijd op mijn verlanglijstje om iets mee te doen. Ik twijfelde of ik de tekst zelf wilde bewerken of dat ik dat door een ander zou laten doen. Ik koos voor dat laatste, omdat ik het stuk ook zou regisseren. Als een ander de tekst schrijft blijft het voor mij een verrassing, en kan ik er nog geheimen in ontdekken. Dat is leuker dan wanneer ik mijn eigen lijntjes ga volgen. Zo kwam ik bij Yentl van Stokkum terecht. Met haar en mijn dramaturg Jip Vuik hebben we veel dingen aangescherpt.
Wat trok je aan in het oorspronkelijke verhaal?
Ten eerste de schrijfstijl, hoe hij zinnen construeert en hoe beeldend hij schrijft. Ik vind het zó tranentrekkend mooi. Hij schrijft heel bloemrijk, maar ook zo rauw. Ik vind de personages prachtig en tastbaar, van vlees en bloed. Lila is heel bazig, stoer, schaamteloos en een echte veroveraar, een rol die heel vaak aan jongens wordt toebedeeld. Chimo geeft haar alle ruimte. Daar ben ik erg van onder de indruk.
In je voorstellingen speel je graag met sociale constructen. Welke constructen zijn er aan het werk in Chimo Zei Lila?
Het gegeven dat Chimo luistert totdat Lila hem uitnodigt iets bij haar te doen. Lila kan helemaal vrijuit gaan. Ze hoeft zich niet in te houden, niet te beschermen. Ze kan hem zo ver ze wil najagen. Hij is zo onder de indruk van haar dat hij afwacht. Daardoor krijgt hij de meest complete versie van haar cadeau. Het gebeurt vaak dat jongens te vroeg handelen, waardoor meisjes zich gaan beschermen en niet meer kunnen jagen. Dat is zo zonde want de jacht maakt het juist spannend
De auteur van het boek is altijd onbekend gebleven. Heb je enig idee door wie het geschreven is?
Ik vind het een leuk en romantisch idee dat het door een man en een vrouw samen is geschreven, maar ik heb geen idee. Het zou wel heel romantisch zijn als het echt door de hoofdpersoon is geschreven.
Choose your battles