Mijn donkerrode backpack puilt uit. Klaar voor de zomer. Waar anderen in de startblokken staan voor een reis naar een ver oord, sta ik klaar voor een tot de nok toe gevulde zomer. Geen medelijden, ik zat eerder al twee weken in de Spaanse zon.
Opgeladen. Startklaar voor de spurt naar november. Waar de vorige maanden in het teken stonden van kennismaken en plannen brouwen, is het nu tijd om door te pakken. Juist nu iedereen op vakantie gaat, is het de perfecte tijd om de enorme puzzel van het programma kloppend te maken. En ons kantoor, bovenin het Groningse stationsgebouw, is hiervoor nu (nog) de perfecte oase van rust.
Gedurende het jaar reis ik, samen met programmeur Merel en jongerenprogrammeur Anika, wekelijks het hele land door. Met z’n drietjes bouwen we het festivalprogramma en daarvoor hebben we wekelijks talloze gesprekken met theatermakers en zien we veel (lees: VEEL!) voorstellingen om uit te kiezen. Op één dag reizen we soms dan ook van hot naar her. In de zomer zetten we nog een tandje bij om alle zomerfestivals mee te pakken en de laatste gaten in het programma op te vullen.
Dus: ‘s ochtends in gesprek met een regisseur in Stad (voor de niet Groningers, zo noemen we trots onze stad daar in het Noorden). ‘s Middags zoevend met de trein (fingers crossed voor een behouden vaart) door het land. ‘s Avonds net op tijd op een collega festival. Zonder normaal avondeten met bezweette bovenlip op de ov-fiets en direct een dansvoorstelling in. Applaus en hop door naar de volgende performance nieuwsgierig naar wat er gaat gebeuren. Uiteindelijk terug de trein in. Een rustmoment. Starend uit het raam een de kans om terug te kijken op alle bijzondere dingen die ik telkens weer zie en met jullie wil delen.
Het leven van een programmeur is het leven van een nomade. Een leven van altijd nét op tijd zijn. Dat maakt het ook spannend en telkens anders. Je kan nooit voorspellen wat er gaat gebeuren, telkens wacht er om de hoek een verrassing. Daarom dus ook die uitpuilende backpack. Zo heb ik altijd een notitieboekje dichtbij om eerste gedachten op te schrijven. Altijd mijn laptop binnen handbereik om tussendoor snel nog even de mail bij te werken. Altijd iets te knabbelen en te drinken (gehamsterd voor wanneer eten niet meer lukt omdat ik net een trein kan halen of deze plots ergens halverwege strandt).
Een hectische en onvoorspelbare zomer met allerlei voorstellingen die me soms juist ook stil zetten. Ik kan niet wachten. Net zoals ik niet kan wachten tot het moment waarop ik met jullie kan delen welke gave voorstellingen er tijdens Jonge Harten 2018 in november te zien zijn.
Eerst nog even wachten en genieten van de zon!
Fijne vakantie!
Marc
Choose your battles