Bij de opening van Jonge Harten 2021 gaf directeur Karlijn Benthem ook het woord aan verschillende stemmen. Omdat wij geloven in meerstemmigheid en het tijd wordt om daar naar te luisteren. Dat we elkaar en onszelf juist moeten tegenspreken, want alle stemmen gelden. Omdat niet iedereen in de zaal kon zitten en we toch graag deze stemmen aan iedereen laten horen, lees je hieronder het verhaal van Lars en Abdo.
Lars: Ik ben Lars, Ik ben opgegroeid in Groningen, in Nederland.
Abdo: Ik ben Abdo, Ik ben opgegroeid in Aleppo, in Syrië.
Lars: In 2010 was ik 6 jaar oud.
Abdo: In 2010 was ik 10 jaar oud.
Lars: Er lag sneeuw.
Abdo: Toen was de oorlog begonnen.
Lars: Toen ik 12 was ging ik voor het eerst naar de middelbare school.
Abdo: Toen ik 12 was ben ik naar Turkije gevlucht.
Lars: Ik kreeg een baantje toen ik 16 was. Tot die tijd had ik werken uitgesteld.
Abdo: Ik werkte 12 uur per dag. Van twaalf jaar oud tot zeventien jaar oud.
Lars: Toen ik 17 was het een jaar geleden dat ik leukemie had.
Abdo: Toen ik 17 was verhuisde ik naar Nederland.
Lars: Nu staan we hier. Allebei. Dezelfde plek, dezelfde tijd. Allebei stagiairs bij het Jonge Harten Festival. We hebben allebei iets anders meegemaakt. Misschien het ene minder heftig dan het andere, maar we hebben een achtergrond. Nu kijken we naar voren. De toekomst. Wat zie je?
Abdo: ik denk dat niemand de toekomst kan zien maar we kunnen wel hopen, ik hoop zelf dat ik in de toekomst mijn studie kan afronden en ik een leuke baan heb. Jij?
Lars: Ik ben gezond, ik ben nu gelukkig, Ik doe de dingen die ik leuk vind, op de momenten dat ik ze leuk vind. Mijn leven is precies zoals ik mijn leven zou willen. Soms zijn er dingen die minder leuk zijn. Maar die horen erbij. Ik hoop dat de toekomst me dit leven nog even laat leven. En daarna? Weer iets anders leuks?
Abdo: Dus je bent tevreden?
Lars: Ja, Ik ben tevreden. Ben jij tevreden?
Abdo: Ja ik ben wel tevreden.
Lars: Eerlijk zijn hè.
Abdo: Ja tuurlijk. Ik studeer, Ik heb een baantje, Ik woon met mijn familie. Dat vind ik sowieso het belangrijkste. Dat ik met mijn familie ben.
Lars: Ik maak me ook wel eens zorgen over de toekomst. Ik weet hoe kwetsbaar ik ben, hoe kwetsbaar een leven is. Ik ben bang het leven dat ik nu heb kwijt te raken. Ik ben bang mijn vrienden en geliefden kwijt te raken. De toekomst is ook eng en onzeker.
Abdo: Ohja, ja. Dat vind ik ook. Ik maak me zorgen over de Nederlandse taal, omdat ik nog niet goed mee kan komen. Soms kan ik gesprekken van mensen niet volgen. Ik ben ook wel eens bang dat de oorlog niet voorbij gaat.
Lars: Het een sluit het ander niet uit.
Choose your battles