“Waarom hebben we haar kapotte lichaam ook nog laten verbranden?”Het is nu een week geleden dat ik Zusje van Silke van Kamp gezien heb en nog steeds krijg ik kippenvel als ik eraan terugdenk. Zusje gaat over het verwerken van verdriet en het voelde alsof ikzelf Zusje ook verwerken moest.
Zusje speelt zich af in het appartement van een jong stel. Zij heeft net haar zusje verloren en probeert hier zo goed en kwaad als het maar kan mee om te gaan. Maar omgaan met verlies is heel erg moeilijk en heeft tijd nodig.
Dat iedereen anders omgaat met verlies wordt heel erg duidelijk in het stuk. De jongedame heeft het er zwaar mee dat haar zusje is overleden en beleeft de bewuste avond van het ongeluk keer op keer overnieuw. Daarnaast geeft ze zichzelf en haar vriend de schuld van wat er gebeurd is. Haar vriend daarentegen probeert zo goed mogelijk door te gaan en het leven weer op te pakken. Hij probeert hierin zijn vriendin mee te trekken, maar dat gaat lastig. Hij houdt zich vaak stil, verontschuldigt zich voor alles en bovenal probeert hij veel liefde aan zijn vriendin te geven.
“Hoe zou ik ermee omgaan als ik mijn zusje verlies?”
Je wordt echt meegevoerd door emoties doordat je soms keihard kan lachen om de onbenulligheid van dingen, en een seconde later krijg je weer tranen in je ogen om het verdriet wat er verwerkt moet worden. Daardoor ga je zelf ook nadenken over dingen zoals dood en verlies. Hoe zou ik ermee omgaan als ik mijn zusje verlies? Ik zou het niet weten. Ik kan alleen maar hopen dat ik snel weer zo’n mooi stuk van Silke van Kamp mag zien.
Choose your battles