In Ein Schweigespiel proberen Tabor en David de afstand tussen spreken en zwijgen, tussen muziek en stilte, te overbruggen. 

Hoe laat David Tabor spreken, als die alleen wil zwijgen? Hoe laat Tabor David dansen als David veel liever Dostojevski voordraagt? Tijdens de voorstelling blijkt de kloof tussen spreken en zwijgen niets anders dan de kloof tussen de één en de ander.

Bewegend tussen mime, tekst, performance en beeldende kunst verhouden Tabor en David zich tot elkaar, de stilte en de ruimte. Er ontstaat een tijdelijk universum waarin voorwerpen – en de ruimte zelf – steeds nieuwe betekenis krijgen. Een metronoom slaat het ritme van de strijdmars, een strijkstok wordt een zwaard, een stofzuiger maakt overuren. Met minimale middelen leveren David en Tabor een gevecht waarbij de wereld op het spel staat.