In het nieuwe stuk Mahamaya Electronic Devices van Ivan Vyrypaev zijn geen personages in de conventionele zin van het woord.

Op het podium staan performers die vragen stellen en beantwoorden. Deze reeks vragen en antwoorden strekt zich uit over alle terreinen van het menselijk leven: wetenschap, politiek, familie, drugs, seks en religie. Zes jongeren bevragen hun eigen opvattingen en vooroordelen.

Een belangrijk thema in het stuk is ‘grenzen’. Grenzen rond het ‘ik’, grenzen van het land, grenzen in kennis. We onderzoeken de relatie tussen nationalisme en identiteitsdenken vanuit het persoonlijk perspectief van de jongeren zelf. Zij ervaren vaak een spanningsveld tussen persoonlijke thema’s en de complexiteit die het identiteitsdenken met zich meebrengt.
‘Mahamaya’ gaat eigenlijk in tegen alles wat een definitief antwoord probeert te geven. Tegen aannames, tegen onverschilligheid, tegen dogma’s. Met de jongeren onderzoeken we kwesties als hoe plaats je je ‘ik’ in de wereld, wat is nalatenschap, de paradox van tolerantie, hoe zelfzuchtig mag je zijn. Vormen die we zullen gebruiken in dit onderzoek: interviews, dagboekfragmenten, brieven, datingprofielen, uitspraken van politici, bestaand repertoire etc.

Kern van de voorstelling is voor ons het principe van solidariteit. Hoe zelfzuchtig mag je zijn, en hoever moet je gaan in het strijden voor je idealen. Vooral als je ondertussen zelf hard moet vechten om je eigen identiteit te vinden. Het afbakenen van het eigen ego is een belangrijk thema in het stuk van Vyrypaev. Het belang van grenzen en het morele aspect van een grens.
Centraal staat ook het loslaten van het ego, het eigen streven. We zijn altijd bezig onszelf te becommentariëren, ‘doe ik het wel goed’ – feitelijk een enorm ego-gerichte gedachte.