Zolang we maar niet opgeven
Goedenavond,
Wat ongelooflijk fijn dat jullie er zijn om samen met ons Jonge harten 2023 te openen. Mijn naam is Karlijn Benthem, artistiek directeur van Jonge Harten Festival.
De komende negen dagen staat er een programma voor voorstellingen en ontmoetingen welke onderzoeken what if… We stay with the trouble. Wat als, we erbij blijven, we het aankijken, ernaar luisteren, het durven voelen. Dat waar we midden in zitten. In trouble. Wat als je erin gaat zwemmen in plaats van aan de kant staat te kijken.
Wat als je je erin mengt, zonder te denken dat JIJ het moet oplossen. Maar dat degene die in trouble zit wellicht zelf heel goede expert is over die trouble en dus ook de oplossing. En to Stay with the trouble is ook: rebels, speels, naar het vuur toe lopen in plaats van er vandaan. Dat waar puber hersenen uitermate goed in zijn.
Ik heb al lang geen puberhersenen meer, maar probeer ze soms nog wel aan te zetten; onbevreesd, moedig, kwetsbaar en inventief. En ik spreek ze zo graag, die jonge mensen. Ik kom ze zo graag tegen, ik hoor zo graag hun ideeën over hoe ‘het’ op te lossen.
Want mensen, er valt wat op te lossen. Helaas. Maar voor we daar aan beginnen, moeten we er in zijn. Erbij blijven,
Ook al sta ik hier nu alleen, omdat het soms moet. Ergens voor gaan staan. Ik doe dingen liever niet alleen. Ook al is samen doen ook niet altijd makkelijk.
Ik sta hier fysiek alleen, maar ik draag iemand. Iemands verhaal. Het verhaal van Soumaya. Die hen verhaal deelde met Gerbrand Bos en Elike Roovers van Collectief Raven. Zij maken tijdens dit festival Wearable Stories; met de vraag ‘Wat kan je dragen van iemand anders’.
En die vraag, is zoveel essentiëler dan je misschien in eerste instantie denkt. Er zijn mensen (ik) die te snel ja zeggen, en dan terug moeten komen omdat het toch te zwaar is. Er zijn mensen die denken alleen te kunnen dragen wanneer ze zelf sterk genoeg zijn. Wellicht is een balans vinden om elkaar te kunnen dragen en dat het dan wederkerig wordt,
wel een uitkomst. Zoals veel van jullie een poging daarvan zagen vanavond in de voorstelling Through the grapevine.
Zoals we hier op deze fantastische nieuwe plek doen. De KUNSTWERF. Niet zo nieuw meer, maar nog nieuw genoeg om te ontdekken hoe het hier werkt. Dat samendoen. De ene keer draagt de een en de andere keer draagt de ander.
Bij deze wil ik onze partners van de Kunstwerf ongelooflijk danken, voor deze dagen, maar vooral voor het er zijn door het jaar heen. Om plannen te bedenken, waar te maken, te twijfelen, te bevragen. Vooral om met elkaar te ‘maken’. Omdat dingen maken helpt. Kunst maken, helpt. Kunst maken helpt om erbij te kunnen blijven. Scherp te zijn, te zien wat er gebeurd. Zonder oordeel. Onze buren: Jeugdtheatergezelschap Het Houten Huis, Theater De Steeg, De Noorderlingen (die morgen in première gaan met de voorstelling Out of Focus) en NITE, die hier volledig hun huis openstellen om ons Festivalhart te huisvesten.
Naast onze buren zijn natuurlijk het Grand Theatre, SPOT en BijVrijdag en Noordstaat onmisbare partners in de stad. Ons festival zou niet mogelijk zijn zonder onze financiering van de fondsen, gemeente en provincie. Waarvoor dank. Het jonge Harten team, de makers en ons publiek mogen dan niet onbenoemd blijven. De reden waarom we bestaan; de jongeren en niet te vergeten de scholen waar ze naartoe gaan. Waar we intensief mee samen werken.
Jullie zagen al eerder vanavond Keith OF Mame Aida, hier in het festivalhart zagen jullie Eva en Lynn in een choreografie van Ada Daniele en Shara Maaskant.
Die jongeren.
Deze avond open ik dan ook graag samen met een jonge vrouw die ik een tijd geleden ontmoette op haar school. Ze deed pogingen om mee te doen aan theaterprojecten vond het altijd fijn daar te zijn, maar wilde het podium liever niet op.Tot we samen in Winschoten waren en we iemand zochten die een groep kon ontvangen. Daar stond ze ineens, niet als een personage maar als zichzelf en shinede. Je ziet het in haar ogen, zij gaat het leven aan, ze ontwijk je niet, ze weet wat ze wil, weet alleen nog niet altijd hoe, ze breekt graag de regels, of eigenlijk brak, want die tijden zijn voorbij.
Graag stel ik jullie voor aan Salma.
Salma: Hello! Mijn naam is Salma, ik ben 18, ik maak me druk over de relaties in mijn leven, people. I was a people pleaser en now i try to be a free person. Mijn grootste struggle is dat ik een balans zoek tussen wanneer ik anderen voor laat gaan of wanneer ik aan mezelf moet denken. Wie herkent dat?
Goedenavond, hebben jullie het fijn tot nu toe? Wie heeft er al een voorstelling gezien?
Karlijn, thanks for the invite. You told them i broke the rules. I did that, omdat ik mijn eigen grenzen moest leren kennen, en dat is niet per se easy.
Karlijn: Niet iedereen ziet wat ik net heb beschreven over Salma? Er zijn mensen die jou niet kennen en die zonder jou te kennen vragen of jij hebt gekozen om er een te dragen en of je wel weet dat je in Nederland de vrijheid hebt om te kiezen.
Salma:Ik ga er vanuit dat jij mij dit nu niet gaat vragen, in front of…..
Karlijn:Nee, ik wilde alleen maar ….. Nee, sorry, ik ga dat niet vragen. En she tried not caring, maar dat lukte niet helemaal toch Salma.
Salma: Nee, dat lukte niet en ik wil het ook niet. Because i do care. I care about what other people think. I care about other people I care about people who doesn’t have food enough to survive, i care about people who die because of a war that isn’t theirs. I care about others more than myself, but sometimes it is so moeilijk te bedenken wat te doen.
Karlijn: Wat doe jij als je het even niet weet?
Salma: Ik neem de tijd, tijd alleen, ik bel vrienden, familie, ik schrijf het op. dat laat mij beter denken, richting de juiste oplossing.
Karlijn: Al lijkt het een onmogelijke opgave, ik denk, zolang we maar niet opgeven…. en ons blijven herinneren dat wij mensen niet de enige die in staat zijn om met een oplossing te komen. Wij volwassenen zijn niet de enige die dat kunnen. Zij, die jongeren die kunnen dat zelf, zij weten zelf heel goed wat er mis is, waar ze pijn hebben, waar het systeem knelt. Al weten we dan niet meteen de oplossing, het is wel een heel helder beginpunt om vanuit te denken.
We zijn Response able: we zijn in staat tot een antwoord. Zolang we maar niet opgeven. Zolang we erbij blijven, ook al lijkt iets uitzichtloos.
Salma: There is alway a view. Always. Het theater liet het me zien, de verhalen die ik daar mocht ervaren lieten verschillen zien en overeenkomsten tussen mensen die ik nooit zou hebben leren kennen.
Karlijn: Wij mensen zullen ons altijd vormen naar je omgeving, maar de omgeving reageert ook op jou. Onderschat de waarde van je stem niet, en gebruik hem aanstaande woensdag tijdens de verkiezingsdag. Stem op dat wat belangrijk is voor jou, en wellicht ook voor die ander. Die, die het harder nodig heeft dan jij.
Dank Salma, dat je er telkens weer bent, met je glimlach die maakt dat het leven echt leuker
Salma: thank you.
Karlijn: Dank aan iedereen die de komende negen dagen meewerkt, meedraagt, meedenkt, meekijkt, en meedoet.
Dank aan de jonge Harten community die zich al weken buigt over wat dat nu eigenlijk is: To stay with the trouble. Een van de community makers wil ik graag aan jullie voorstellen. Dat is Marit Nygard.
Marit nygard haar nummer is hier helaas nog niet te vinden op Spotify, maar andere muziek van haar wel!
Stay with the trouble